Vajzat.com
Verfasst: Do, 13. Sep 2012, 13:01
http://www.kohaditore.com/?page=1,13,115052
“Kam shkuar për të marrë bukë në Podujevë, shkoja çdo ditë, përgjatë hekurudhës, veç kur më kanë dalë para syve katër ushtarë serbë”, thotë ajo.
I duhet të marrë frymë thellë për të vazhduar më tej.
“‘Stani devojcice!’, (Ndalu vogëlushe!) më thanë. Më pas më kapën për duar dhe këmbë, më ngrehën zhag deri në një shtëpi që ishte e pabanuar”, vazhdon ajo, gjersa largon flokët e ngjitur për fytyrën e lagur nga lotët që i pikonin pareshtur. “Pastaj, secili me rend më përdhunoi. Në ato momente jeta ime përfundoi”, thotë ajo plot dëshpërim (gjerësisht në “Kohën Ditore”).
Me të dëgjuar të përmenden shifrat e pakonfirmuara të 25-45 mijë grave të dhunuara ato ia kanë plasur vajit dhe lotët e tyre nuk janë ndalur për dy orë rresht. Traumat e dhunimeve të ndrydhura për 13 vjet kanë heshtur sërish zërin e tyre. Por pas përfundimit të konferencës “Dita e hapur për gratë, paqen dhe sigurinë”, e organizuar të mërkurën nga subjekti i Organizatës së Kombeve të Bashkuara për Barazi Gjinore dhe Fuqizim të Grave (UN Women), Programi për Zhvillim i OKB-së (UNDP) dhe gratë e organizatave të shoqërisë civile në Kosovë, njëra nga gratë e dhunuara ka pranuar të flasë për “Kohën Ditore”.
N.N rreth të pesëdhjetave, me flokët e verdhë e të shprishura, e veshur me kostume të zeza mezi mbledh forcë të flasë për ditën që i ndryshoi përgjithmonë jetën. Dora i dridhet duke fshirë lotët që i rrjedhin nëpër fytyrën e mbuluar nga rrudhat gjersa tregon momentin kur ishte takuar me përdhunuesit e saj. Verën e vitit 1998, ajo ishte nisur për në qytetin e Podujevës nga fshati Shajkovc (ku po strehohej) për të marrë ushqim për familjen e saj. Gjatë rrugës në fshatin Sveçël ishte ndaluar nga katër ushtarë serbë.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.vajzat.com/
Me dhemb jo vetem Zemra kur lexoj keto varxhe, por me kap edhe nje idhnim i madh ndaj Qeveris e prisht, qe kurr nuk i trajtoj keto Vajza, Gra si hero..........se te perjetojsh ket dhe te jetosh ma tutje osht ni milliard her ma rend, se te vdes ne luft.....
Me Respektin ma te fell ne ndjenjat e mia ju uroj nje jet sa ma normale qe esht e mundur.
Strellci i vertet
“Kam shkuar për të marrë bukë në Podujevë, shkoja çdo ditë, përgjatë hekurudhës, veç kur më kanë dalë para syve katër ushtarë serbë”, thotë ajo.
I duhet të marrë frymë thellë për të vazhduar më tej.
“‘Stani devojcice!’, (Ndalu vogëlushe!) më thanë. Më pas më kapën për duar dhe këmbë, më ngrehën zhag deri në një shtëpi që ishte e pabanuar”, vazhdon ajo, gjersa largon flokët e ngjitur për fytyrën e lagur nga lotët që i pikonin pareshtur. “Pastaj, secili me rend më përdhunoi. Në ato momente jeta ime përfundoi”, thotë ajo plot dëshpërim (gjerësisht në “Kohën Ditore”).
Me të dëgjuar të përmenden shifrat e pakonfirmuara të 25-45 mijë grave të dhunuara ato ia kanë plasur vajit dhe lotët e tyre nuk janë ndalur për dy orë rresht. Traumat e dhunimeve të ndrydhura për 13 vjet kanë heshtur sërish zërin e tyre. Por pas përfundimit të konferencës “Dita e hapur për gratë, paqen dhe sigurinë”, e organizuar të mërkurën nga subjekti i Organizatës së Kombeve të Bashkuara për Barazi Gjinore dhe Fuqizim të Grave (UN Women), Programi për Zhvillim i OKB-së (UNDP) dhe gratë e organizatave të shoqërisë civile në Kosovë, njëra nga gratë e dhunuara ka pranuar të flasë për “Kohën Ditore”.
N.N rreth të pesëdhjetave, me flokët e verdhë e të shprishura, e veshur me kostume të zeza mezi mbledh forcë të flasë për ditën që i ndryshoi përgjithmonë jetën. Dora i dridhet duke fshirë lotët që i rrjedhin nëpër fytyrën e mbuluar nga rrudhat gjersa tregon momentin kur ishte takuar me përdhunuesit e saj. Verën e vitit 1998, ajo ishte nisur për në qytetin e Podujevës nga fshati Shajkovc (ku po strehohej) për të marrë ushqim për familjen e saj. Gjatë rrugës në fshatin Sveçël ishte ndaluar nga katër ushtarë serbë.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.vajzat.com/
Me dhemb jo vetem Zemra kur lexoj keto varxhe, por me kap edhe nje idhnim i madh ndaj Qeveris e prisht, qe kurr nuk i trajtoj keto Vajza, Gra si hero..........se te perjetojsh ket dhe te jetosh ma tutje osht ni milliard her ma rend, se te vdes ne luft.....
Me Respektin ma te fell ne ndjenjat e mia ju uroj nje jet sa ma normale qe esht e mundur.
Strellci i vertet