Poezi, fjale te urta, gjeegjeza, humor etj.

[egnatia]

Fragment i marrë nga vjersha " O Moj Shqypni" shkruajtur në formën e vet origjinale në vitin 1880!


O moj Shqypni, e mjera Shqypni,
kush të ka qitë me krye n'hi?
Ti ke pas qenë nji zonjë e randë,
burrat e dheut të thirrshin nanë.
Ke pasë shumë t'mira e begati,
me vajza t'bukura e me djem t'ri,
gja e vend shumë, ara e bashtina,
me armë të bardha, me pushkë ltina,
me burra trima, me gra të dlira;
ti ndër gjithë shoqet ke qenë ma e mira.
Kur kriste pushka si me shkrep moti,
zogu i shqiptarit gjithmonë i zoti
ka qenë për luftë e n'luftë ka dekun
e dhunë mbrapa kurr s'i ka mbetun.
Kur ka lidhë besën burri i Shqypnisë,
i ka shti dridhën gjithë Rumelisë;
ndër lufta t'rrepta gjithkund ka ra,
me faqe t'bardhë gjithmonë asht da.
.....................................................
Çoniu, shqyptarë, prej gjumit çoniu,
të gjithë si vllazën n'nji besë shtërngoniu,
e mos shikoni kisha e xhamia:
feja e shqyptarit asht shqyptaria!
Qysh prej Tivarit deri n'Prevezë,
gjithkund lshon dielli vap' edhe rrezë,
asht toka jonë, prind't na e kanë lanë,
kush mos na e prekë, se desim t'tanë!


Një sqarim i vogël për fjalët: "bashtina" = kopshte dhe "t'tanë" = të tërë


Lexim të këndshëm

egnatia

[egnatia]

Një pjesë poezi e marrë nga " Shpirti i arbërit rron " të shkrimtarit arbëresh Karmell Kandreva!


Gjuhë e Fuqishme

Rrebeshet e kohës humbën
Shtete, kombe e qytete,
Perandori të pakufishme,
Mendime filozofësh,
Ligje dhe besime të moçme
Stërgjyshërit dhe prindët tanë.
Por ti gjuhë e bekuar,
Gjuhë e shëndoshë,
Gjuhë e vjetër, gjuhë e luftuar,
Gjithmonë je e gjallë,
je pjesa e shpirtit të Arbërit
Që kurrë s'do të vdesë.
Përse ai trashëgon
Me krijimet e veta
Fatin e botës...,
Dhurimet e jetës
Dhe kurrë s'pushon
Të luftojë për të vërtetën.


Lexim të këndshëm

egnatia

[ale-la]

Pershendetje Egnatia,
te falenderoj per ç'do gje qe ke shkruar, je si shpirt. Do mundohem te shtoj ndonje gje heres tjeter.

[egnatia]

Pershendetje Egnatia,
te falenderoj per ç'do gje qe ke shkruar, je si shpirt. Do mundohem te shtoj ndonje gje heres tjeter.

Mirëmbrëma ale-la,

të uroj pjesmarrje të këndshme në Forum! Faleminderit për komplimentin

Mirulexofshim dhe natën e mirë nga egnatia

[vila]

Ju pershendes te gjithe. Postimet shume te mira i keni dhe po me pelqejn.

[egnatia]

Vazhdim


* Punë, punë natë e ditë
që të shohim pakëz dritë.

* Kush përpiqet e punon,
gjithë punët i mbaron.

* Sado i pasur të jesh,
punën të mos e lesh.

* Përtonjësi është i mjerë,
punëtori e gjen nderë.

* Kohën e çdo punë e ndaj,
çdo punë ka kohën e saj.

* Për çdo gjë që ke dëshirë
të mos pandehësh se është e mirë.

* Njeriu që vetëm për vete punon,
është si një dru që pemë s'lëshon.

* Atij puna s'i ka duk
se e bën për me u duk.

* Kohën e kurse,
se vete e më s'vjen,
shkon e më s'e gjen,
ikën e të le,
me punë e fiton,
pa punë dëm e shkon!

[egnatia]

Zogu dhe Djali - Shkruar në formën e vet origjinale nga Rilindasi Naim Frashëri!

Një zog të bukur zuri një djalë,
ai po dridhej dhe i thosh ca fjalë:
- Nuk të vjen keq që jam i mitur,
si ti i vogël e i parritur?
Jam bir i vetëm, mëma më pret,
e kam lënë keq brenda në folet.
Dheu me dëborë gjithë u mbulua
edhe s'ka mbetur gjëkund pothua!
Pa vuaj i gjori ditë edhe natë,
asnjë dërrudhe s'gjej dot të thatë.
E sheh sa u prish fort i shkreti mot,
urie vdiqmë, më s'durojmë dot.
Zemrës sime i lidha gurë,
po mëmë e zezë që është e sëmurë?
Kërkoj e kërkoj e kam që dje,
që s'mund të gjej gjëzë t'i shpie.
Ah! Kjo e keqe këtu më pruri
e gracka jote më ra e më zuri!
Më pret imëzë si ty jot ëmë,
të mos i vete ç'bëhet prëmë?
Të zesthitë na përse na ngitni?
Në punët tona përse s'na lini?
Kam dhe unë shpirt dhe dua të rroj,
të lëvrij, të bredh, të loz, të këndoj.
Unë, që s'kam mend (si thotë njeriu)
kujt i bëra keq, ç'bëra i ziu?
Lermë mos më mundo...
Përse më bën rob? Nga unë ç'do ti?
Fjalët e zogut djali i dëgjoi,
qau dhe e puthi, pastaj e lëshoi.


Një sqarim i vogël për disa fjalë:

.) dërrudhe - thërrime, dromca
.) gracka - mjet për të zënë zogj
.) imëzë - nëna ime (emër përkëdhelës zvogëlues)
.) prëmë - në mbrëmje
.) të zestirë - të zestë, të mjerët, (mbiemër përkëdhelës zvogëlues)
.) të lëvrij - të lëviz


Lexim të këndshëm

egnatia

[egnatia]

Vazhdim - Fjalë të Urta nga Rilindasi Naim Frashëri!

* Zemëra që është e qëruar
Kurdoherë është e gëzuar.

* Mos ji me dy faqe kurrë,
ji i drejtë, i mirë e burrë.

* Shiko faqebardhë të rrosh
e përpiqu të bësh mirë,
edhe me çdo njeri të shkosh
i padëm edhe i lirë.

* Mos e kthe fjalën kurrë
po qendro më një si burrë.

* Kur të jesh i zemëruar,
mendja është e turbulluar,
bëj durim sa të kullohet,
se njeriu pastaj pendohet.

* Mos u mburr kurrë me mend
as me fis as me argjend.


Lexim të këndshëm

egnatia

[egnatia]

Përralla në vargje!

Gjinkalla dhe miza e dheut - Shkruar në formën e vet origjinale!

Ishte një dimër e një dëborë
në mes të Shënëdreut,
gjinkalla e mbetur fort shumë e gjorë
erdhi te miza e dheut:
- Më huaj gjë, - tha, - se jam pa ngrënë...
Pa Zoti ta shpërblen.
Neve dy miq po kemi qënë,
ta jap motnë që vjen.
Dhe miza i tha : - Ç'bëre në verë?
As më thua ta di.
- Këndoja, - i tha, unë atëherë,
po mbeta keq tani.
Miza i tha: - Kush këndon në verë,
s'mbledh atë që i duhet,
do qajë pastaj, faqet do çjerrë,
urie do shuhet.
Gjinkalla iku me shpirt në dhëmbë,
po shkonte ngadale,
miza e arriti këmbë për këmbë.
I tha: - Dale, dale!
Na pak gjë nga ç'na dha Zoti
po shih tjetër herë,
sa pa shtrënguar, pa prishur moti,
të mbledhësh gjë në verë.
Mblidh posi unë dhe mos e prish,
ha, jep dhe të jesë,
kush punon fort mirë ta dish
që kurrë s'ka pjesë.

Një sqarim i vogël për disa fjalë:

.) miza e dheut - milingona
.) Shënëndreut - dhjetorit
.) më huaj - më jep hua
.) motnë - motin, vitin
.) me shpirt në dhëmbë - ikën e mërzitur, mezi ecte nga dëshpërimi e uria
.) pa shtrënguar - pa ardhur dimri
.) të jesë - të të mbetet, të të teprojë

Lexim të këndshëm

egnatia

[ale-la]

GJUHA SHQIPE e Gjergj Fishtes


Porsi kanga e zogut t'verës,
që vallzon n'blerim t'Prillit,
porsi i ambli flladi 'erës,
që l'mon gjinjt e trandofillit,
porsi vala e bregut t'detit,
porsi gjama e rr'fes sh'gjetare,
porsi ushtima e nji tërmeti
njashtu asht gjuha jon' shqyptare.

Ah, po e ambël fjala e saj,
porsi gjumi n'nji kërthi,
porsi drita plot uzdaj',
porsi gazi i pamashtri
edhe ngrihet tuj flut'rue,
porsi fleta e Kerubinit,
ka'j bjen qjellve tuj flut'rue
n't'zjarrtat valle t'am'shimit.

Pra, mallkue njaj bir shqiptari,
që kët gjuh' të perënis'
trashigim q'ia la i pari,
trashigim s'ia len aj fmis'.
E atij ju thaft' po goja,
që përbuz kët' gjuh' hyjnore
e n'gjuh t'huj kur s'ësht nevoja
flet, e t'vehten len m'as dore.

[egnatia]

Pjesëza popullore!


Kali dhe Gomari

Një njeri kishte një kalë dhe një gomar. Kur njëherë ishin duke udhëtuar, gomari i tha kalit:
- Merr pak prej barrës sime, në qoftë se dëshiron të mbetem gjallë.
Kali nuk e dëgjoi. Kështu gomari, nga lodhja e tepërt, u rrëzua dhe ngordhi.
Kur i zoti mandej ja ngarkoi tërë barrën kalit, madje edhe lëkurën e gomarit të ngordhur, kali filloi të ankohej:
- Oh unë i mjeri, çka më gjeti! Nuk dëgjova që të mbartja barrë të vogël, kurse tash, ja po i mbart të gjitha, madje edhe lëkurën e gomarit të ngordhur.


Molla e Artë

Njëherë mbreti përhapi fjalë në tërë mbretërinë: "Atij që do të më thotë gënjeshtrën më të madhe do t'i jap një mollë të artë!"
Erdhën plot njerëz, që rrëfyen gënjeshtrat, por mbreti u thoshte atyre:"Qenkan të gjitha të bukura, por kush më siguron mua që nuk janë të vërteta?"
Një ditë te mbreti erdhi një fshatar, i cili i tha:
- Madhëri, kthemi florinjtë e mi!
- Florinjtë? - u habit mbreti.
- Po, m'i more javën e kaluar.
- Gënjen, s'të kam marrë asgjë, - bërtiti mbreti.
- Nëse kjo qenka gënjeshtër, - ia priti burri, - atëherë urdhëro të ma japin mollën e artë!
Mbreti krenar e finok s'deshi të dorëzohej. Bëri sikur iu kujtua:
- Ah, po, nuk gënjen, - i tha burrit. - Më ke dhënë vërtet ca florinj një javë më parë.
- Thashë unë? Ja, u kujtuat, Madhëri! Atëherë urdhëro të m'i kthejnë florinjtë e mi.
E ç'ti bënte mbreti? U detyrua t'ia jepte mollën e artë burrit të mençur.

Lexim të këndshëm!

egnatia

[egnatia]

Të jetosh me një grua

Të jetosh me një grua është vërtet e komplikuar. Vitin e parë, burri flet dhe ajo dëgjon. Vitin e dytë, gruaja flet dhe burri dëgjon. Nga viti i tretë e në vazhdim flasin që të dy dhe dëgjojnë komshinjtë.


Dashuria në çift

- Dhe një fjalë më shumë dhe do të kthehem në shtëpinë e prindërve! -,
thotë gruaja.
- Taksi! -, ja pret burri.

Si të mbajmë një martesë

Flemë në dhoma të veçanta, secili gatuan për hesap të vet, secili i bën pushimet ku ti teket. Me pak fjalë, bëjmë të pamundurën për të mbajtur në këmbë martesën...!

Tek doktorri

Një burrë nga e keqja shkon tek doktorri për herë të parë në jetën e tij. Pasi e viziton, doktorri i thotë që nuk duhet të pijë duhan, të pijë alkol, të hajë shumë, të mos bëjë dashuri etj, etj.
Burri pasi e dëgjon me vëmendje i kthehet:
- More doktor, besoj se nuk ke ndër mend që të vdes i shëndoshë...!


Deti...

Një burrë ishte duke parë televizor kur gruaja që sapo mbërrin në shtëpi fillon ti tregojë si e kishte kaluar ditën. Burri i thotë:
A e di e dashura ime që sapo të dëgjoj zërin tënd më kujtohet deti.
Dhe gruaja shumë e emocionuar e pyet:
Po përse zëri im të kujton detin?
Dhe burri i përgjigjet: Sepse sapo dëgjoj zërin tënd më përzihet.

Budallallëku

Burri e pyet gruan e tij:
- E dashur kur të vdes a do të qash shumë për mua?
- Sigurisht, ti e di që unë qaj për çdo budallallëk...!


Lexim të këndshëm!

egnatia

[egnatia]

Peshorja

Një burrë peshohet në një peshore automatike në farmaci. Peshorja, përveç peshës, përcaktonte dhe horoskopin. Burri duke i treguar biletën, i thotë të shoqes.
- Shiko, thotë që jam energjik, simpatik, plot të papritura, interesant, etj.
- Pa ta shoh. Ke të drejtë. Edhe pesha është gabim...!

Veza

Gjeli kthehet në pulari me një vezë struci në dorë dhe ja tregon pulave.
- Zonjat e mija të dashura, tani nuk dua të tregohem i pasjellshëm, po a e shikoni se çfarë prodhon konkurrenca...?!

Mes gjarpërinjsh

Një gjarpër pyet një gjarpër tjetër:
- Di gjë ti nëse jemi helmues?
- Pse, çfarë të ka ndodhur?
- Eh, kafshova gjuhën pa dashje...!

Thashetheme nga humoristë shqiptarë...

Burrat janë si avokatët,
sado që janë fajtorë,
gjejnë një mal me justifikime për të dalë të pafajshëm.

Burrat janë si çeqet,
kanë skadencë të rregullt,
janë të pavlefshëm jashtë datës.

Burrat janë si dirigjentët,
nuk dinë të bëjnë asgjë,
por kërkojnë që çdo gjë të jetë e përkryer.


Lexim të këndshëm!

[egnatia]

* Buzëqeshja nuk kushton gjë, por rezultati i saj është i shkëlqyer.
* Mos dëgjo se ç'thotë ai për vete, por dëgjo ç'thotë bota për të.
* Ji trim si zogu dhe llafazan si peshku.
* Buzëqeshja i pasuron ata që e marrin dhe nuk i varfëron ata që e japin.
* Fol sa di, dëgjo sa s'di.
* Porsa zu qerosi lesh, gjithë botën e përqesh.
* Mbas shiut, vjen moti i mirë.
* Mendja s'blihet me para.
* Mendja sheh, mendja dëgjon.
* Me të pyetur, gjendet Stambolli.

...

[egnatia]

Pjesë nga vepra e Naim Frashërit *Fjalët e Qiririt*

Plaku i Urtë

Një plak nëntëdhjetë e tetë vjeç po mihte dhenë e po mbillte një hardhi. Një mik i tij shkoi atje dhe e pa.
- Ke shpresë të jetosh sa të hash pemë prej saj?- i tha.
- Jo, - tha plaku - po mbollën ata që shkuan e hëngrëm ne; mbjellim ne të hanë ata që do të vijnë!

Të Tre Miqtë e Njeriut

Njeriu ka tre miq në këtë jetë: gjënë e kamjen, njerëzit e të dashurit, dhe vetëdijen e tij.
- Njeriun, pasi vdes, gjëja dhe kamja e lënë, njerëzia dhe të dashurit e shpien gjer në buzë të varrit.
-Miku i tretë, që vete bashkë me njeriun dhe s'i ndahet kurrë, është vetëdija. Ajo e nxjerr në dritë, ajo e fut në errësirë!

Fjalë e Vërtetë

Një plak duke vdekur i tha të birit:
- Biro, kam fshehur një gjë shumë të vlerë në arë, po mihe sa të mundësh më thellë që ta gjesh, se ajo do të të bëjë shumë të pasur.
Djali, pas fjalës që i la i ati, zu e mihu shumë thellë arën dhe, si s'gjente dot gjë, motin që vij e mihte dhe më thellë. Ara, sa punohej më mirë, aq prodhonte më tepër. Më dhjetë vjet djali u bë i pasur nga ara, që i jepte shumë. Atëherë e mori vesh fjalën e tet!

[egnatia]

Ati dhe djemtë e tij

Një at i mençur kishte pesë djem. Për të treguar sa u duhej vëllazëria dhe miqësia e njësia në mes, mori pesë shufra dhe i lidhi të pesta bashkë, pastaj ia dha më të madhit dhe i tha:
- Pa provo, i thyen dot këto pesë shufra njëherësh?
Djali i madh i mori dhe u përpoq t'i thyente, po nuk mundi.
Ua dha pastaj me radhë edhe të tjerëve, por asnjeri nuk i they dot të bashkuara. Pastaj i ndau shufrat dhe u dha nga një sejcilit dhe u tha:
- Thyejini.
Djemtë i thyen me shumë lehtësi. Pas kësaj plaku u tha:
- E patë tani? Kur ishin shufrat të bashkuara, nuk i thyet dot, kur i ndava, u thyen shpejt. Domethënë se dhe ju po të jeni të pestë të bashkuar me vëllazëri e me dashuri s'ju gjen kurrë dëm, po në u ndafshi një nga një, s'keni më fuqi dhe jeni në rrezik.


Njeriu pa mend

Një njeri kishte marrë udhën e ishte lodhur; ndenji ndane nje kopshti nën hije të arrës. Uli sytë, pa rrënjët e kungullit të holla e të dobëta dhe kungullin të madh shumë; ngriti kryet përpjetë, pa drurin e arrës të madh shumë e arrat të vogla. - Kungulli, - tha, - duhej të ishte në drurin e arrës e arra në rrënjët e kungullit.
Ai ishte në këtë mendim, kur një arrë u këput nga dega dhe i ra në kokë!
- Popo, - tha, të qënkej kungull, si thashë unë, do ma kishte thyer kokën!


Kali

Një udhëtar i kishte hipur kalit e kishte marrë udhë. Kali tek ecte mirë e bukur, qëndroi përnjëherë dhe shkrofëriti aq, sa kumboi mali. I zoti i ra, po kali s'donte të mirrte udhë dhe, duke e marrë frenë ndër dhëmbë, u kthye së prapthi me vrap. Si u mërgua ca, qëndroi në një breg dhe u kthye e shikoi përpara me shumë tmerr, dhe shkrofëriti sërish më fort se herën e parë, dhe i qepi sytë në një vend.
I zoti u mahnit dhe po rrinte kaluar; hedh sytë, sheh së largu katër njerëz armiq që i kishin zënë udhën dhe e ruanin me pushkë në duar që ta vrisnin. Armiqtë e panë që i pa dhe dolën nga udha, e i ranë të katër përnjëherë, po ishte shumë larg e nuk e muarën dot plumbat. Kali hingëlliti sa mundi dhe duke mbajtur mbi kurriz të zotin, mori udhën nga kishte ardhur me shumë vrap e me shumë gaz që shpëtoi të zotin me të ndjerë erën e armiqve që ishin fshehur.

[egnatia]

Mbramja

Përmbrapa malit
Dielli perëndoi,
Edhe 'j ditë jete
Me të qe shkoi.
Ngadalë prej fushe
Me dhi me dhen,
Tuj u ngjitë çobani
përpara i ven.
Tuj pallun lopa
Për viç shpejton,
Bërlykën mzetnit,
Delja blegron.


Agimi

U kuq dielli prej agimit
Prej këtij prisit që çoi dita
E kadal' tu' u rritun drita
Fush' e male po lulzon.

Fryn prej bjeshket er' e lehtë,
Rruzullimit i ndrron ftyra:
E prej shendit gjith' natyra
N'duk' e n'petka po gazmon.



Të nisunit e zogjve

T'ardhmen përsëri prendvera,
Prej s'largut, ku pat tretë,
E zogjve vjen potera
Çerdhen e vet me gjetë,
Që dimnit iku e e la.


Moti

Prill, qershuer, shtatuer, nandori
Kanë seicili dit tridhjetë:
Ka veç frori 'j zet e tetë
E gjith' tjerët tridhet e nji.

Ndre Mjeda

[Sandy]

@egnatia:
Hmmm... kommt mir irgendwie alles sehr bekannt vor....
Haste aus dem lehrbuch "gjuha shqipe", stimmts???

hehe... erwischt!

[egnatia]

@egnatia:
Hmmm... kommt mir irgendwie alles sehr bekannt vor....
Haste aus dem lehrbuch "gjuha shqipe", stimmts???

hehe... erwischt!

@ Sandy,

eigentlich nicht, sonst wäre zu einfach für mich, aber ich kenne das Buch auch und es stimmt, vieles was ich geschrieben habe, ist auch da drin. Lernst du Albanisch mit dem Buch?

[Sandy]

Naja, ich hab es vor 2 jahren in Shkodra gekauft, obwohl mein albanisch damals schon recht gut war. So richtig durchgearbeitet habe ich das buch nie. Am besten lernt man die sprache eh nur vor ort. Deshalb fliege ich am 30.6. wieder für 1 monat nach albanien.