Lajme nga Shqiperia

[egnatia]

Ura e telit që lidh dy botë…

Esmeralda Sadikaj

“Në një natë të ftohtë dimri para 8 vitesh m’u sëmur mbesa 13 ditëshe. Nëse nuk do të ekzistonte ura, ajo nuk do të ishte më me ne. Sot, mbesa vazhdon klasën e dytë,” – na thotë agronomi Xhelil Barҫi, banor i fshatit Babrru. Është shpërngulur nga Kombësi i Burrelit para 10 vitesh. I ndodhur para një vështirësie të tillë që shtëpinë e kishte ndërtuar pranë lumit të Tiranës dhe mënyrë për t’u lidhur me anën tjetër të zonës nuk kishte, vendosi të ndërtojë një urë.
Aftësia për ta realizuar diҫka të tillë nuk i mungonte. Ka mbaruar shkollën e mesme për agronomi dhe ka punuar për vite me radhë në sektorë të ndryshëm, madje ka qenë edhe përgjegjës sektori. Është babai i pesë fëmijëve, përkatësisht i tre djemve dhe dy vajzave. Aktualisht është në pension. Veҫse profesionalizmit, ka edhe një shpirt të madh. Ishte i vetëdijshëm se duke ndërtuar urën nuk do t’i shërbente veҫ vetes, familjes por edhe komunitetit të tij.
“Kali i huaj ha pak e mban shumë”, shprehet Xhelili duke kujtuar ditët e para të shpërnguljes në Babrru, ku askush nuk e njihte e ndihej i vetmuar. Por gjithҫka ndryshoi pas veprimit të tij humanitar. Ngaqë komunikimi me anën tjetër të lumit mungonte dhe nuk kishin lidhje edhe me Tiranën i lindi ideja ta ndërtonte këtë urë prej teli. “Fillova të mbledh materialet e ndërtimit: hekura, dërrasa, kavo, fadromë, tulla, rërë, ҫimento, etj dhe pak nga pak ja dola në krye me forcat e mia.” na tregon 60-vjeҫari. Ndërtimi i saj përfundoi pas plot 6 muajsh. Shprehet se ka kaluar mbi urë për herë të parë me një kënaqësi të madhe. Ndihej i lumtur që i kishte kontribuar shoqërisë ku ai jetonte. Ky akt humanitar ngjalli mirënjohje tek Xhelili nga komuniteti ku ai jeton, kryetari i komunës dhe kryeplaku i saj kohe. Nëna 90 vjeҫare që ende jeton i kishte thënë: “T’lumshin durt! Ke bë sevap!”. Me buzëqeshje plaku thinjosh e me mustaqe na tregon se ҫdo gjë e bën në mënyrë humanitare. Me qindra bekime i vijnë nga njerëz të ndryshëm që kalojnë ҫdo ditë aty. Ura është art më vete. Lidh dy vende, dy njerëz, dy kultura, dy kombe, dy mendësi dhe bën që të marrin e japin nga njëra-tjetra. Kështu bota bëhet më e larmishme, ka më shumë ngjyra ashtu sikurse shpirti i këtij agronomi. “Kjo urë është një pikë referimi në rast fatkeqësie, është një pikë referimi në rast gëzimi, është një zgjidhje që nuk mendohet gjatë nga njerëzit e kësaj ane. S’ka si të jetë ndryshe, kur edhe pse në një rrugicë të pandriҫuar, gjendet gjithnjë prej njerëzve. Ata e dinë që këtu qëndron shtegu më i shpejt për në kryeqytet. ” na thotë një banor i zonës.
Xhelili vlerëson besimin, mirënjohjen, mbajtjen e besës, ndershmërinë, mirëkuptimin dhe mikpritjen. Mbi të gjitha veҫon idenë e të përfunduarit të gjërave duke na thënë se asnjëherë nuk duhet lënë gjëja përgjysmë se të ‘ҫet bela’. Edhe ekzistenca e urës sot e kësaj dite është rrjedhojë e kësaj veҫorie të tij. Nuk e pranon indiferentizmin dhe lënien pas dore të shqetësimeve apo brengave të shoqërisë. Duke u larguar na jep një mesazh kuptimplotë: “Njerëzit duhet të kenë harmoni, dashuri reciproke, të mos kenë konflikte, hasmëri. Njeriu po bëri mirë e gjen veten në krye! Duajeni njeriun!”

Emri Xhelil Barҫa
Mosha: 60 vjeҫ
Vendlindja: Burrel

Jeta: Lindi në Kombës të Burrelit. Mbaroi studimet në shkollën e mesme për agronomi. Ka punuar për vite me radhë në sektorë të ndryshëm, madje ka qenë edhe përgjegjës sektori. Është babai i pesë fëmijëve, përkatësisht i tre djemve dhe dy vajzave. Aktualisht është në pension.

Box: Me qindra bekime i vijnë nga njerëz të ndryshëm që kalojnë ҫdo ditë aty. Ura është art më vete. Lidh dy vende, dy njerëz, dy kultura, dy kombe, dy mendësi dhe bën që të marrin e japin nga njëra-tjetra. Kështu bota bëhet më e larmishme, ka më shumë ngjyra ashtu sikurse shpirti i këtij agronomi.




Lexuar tek gazeta shekulli http://www.shekulli.com.al/shekulli/201 ... h-dy-bote/

[egnatia]

Pjesë nga një lajm i ri, që tregon se sa i rëndësishëm është ndërtimi dhe restaurimi i urave tek ky link: http://www.top-channel.tv/artikull.php?id=235057



Gramsh, shembet ura, rrezikohet tragjedia

20/05/2012

Gramsh, shembet ura, rrezikohet tragjedia
Një urë pasarele që lidh dy fshatra në zonën e thellë të Gramshit është shembur dhe për pak i ka marrë jetën dy motrave të mitura.
Fjoralba dhe Leda Paja, 12 dhe 14 vjeç, kur ktheheshin nga shkolla ranë nga ura direkt në lum në Holtë dhe janë shpëtuar rastësisht nga një person qe dëgjoi thirrjet e tyre për ndihmë.
”Isha duke kaluar aty pranë, kur dëgjova britmat për ndihmë. Renda në vend dhe pashë dy vajza që i kishte marrë lumi. U futa me nxitim dhe për fat, arrita t’i nxirrja në breg të dyja”, tregoi Arjan Liçi, shpëtimtari i dy jetëve.
Nga ana e tij, babai i dy vajzave bën thirrje që kjo pasarelë të riparohet sepse edhe femijë të tjerë rrezikohen çdo ditë kur kalojnë aty për të shkuar në shkollë.
”I kërkoj strukturave shtetërore që të ndërhyjnë dhe të bëjnë të mundur riparimin e urës, ku çdo ditë kalojnë 30-40 fëmijë për t’u shkolluar. Askush nuk duhet të pësojë fatin e vajzave të mia”, tha Gani Paja.
”Është një mrekulli e Zotit se si të dyja vajzat shpëtuan të padëmtuara. Ato kërkonin vetëm të arsimoheshin dhe për të vajtur në shkollë duhet kaluar detyrimisht nga ura”, deklaroi Luljeta Dollani, kryetarja e Partisë Socialiste në Gramsh.
Haki Llapushi, kryetari i komunës Poroçan, nga ana e tij kujtoi se “ura është ndërtuar përpara viteve 1970 dhe se ajo është e domosdoshme për komunikimin e dy fshatrave me pjesën tjetër të rrethit”.

Aktualisht, ura vazhdon të jetë e shembur, duke izoluar fshatrat Gjerë dhe Holtë.

[egnatia]

Një tjetër lajm interesant ... http://www.top-channel.tv/artikull.php?id=235034&ref=ml

[egnatia]

Autobusi i studentëve bie në greminë ... http://www.top-channel.tv/artikull.php?id=235165&ref=ml

Elbasani qan, trishtim dhe dimbje për tragjedinë e Himarës ... http://www.top-channel.tv/artikull.php?id=235202

Identifikohen 13 viktimat e aksidentit ... http://www.top-channel.tv/artikull.php?id=235156&ref=ml




Ngushëllime të thella e të sinqerta familjeve!

[Estra]

ngushellime

[Belifario]

Tragjedi e madhe qe fatkeqesisht perseritet vazhdimisht!
Ngushllimet ma t'perzemerta per familjet, per shoket e shoqet per gjithe Elbasanin!

[djali i vores]

Ngushellime per familjaret e viktimave.

[Squatrazustradin]

Tragjedi! Ngushellime.

[egnatia]

Ke vendosur të shkosh në Vlorë? Bëje!

Olsi Avdiaj

-Më shumë se kurrë këto ditë Vlora është kthyer në një vend pelegrinazhi kombëtar për të gjithë ata që duhet të jenë të paktën për pak orë në “qytetin e flamurit” për këtë 100-vjetor të pavarësisë. Me një ide të çuditshme në kokë u nisa të enjten për të rrahur kryq e tërthor Vlorën. Doja të shihja sesi është qyteti gjashtë ditë para përvjetorit, një njëqindvjetëshi që nuk mund të përjetohet tjetër herë.
Edhe pse për disa ditë koha nuk ka qenë nga më të përshtatshmet, kam fat. Është kohë shumë e bukur. Dielli i ngrohtë ka zënë qytetet nga Tirana në Vlorë pas javës gri me shi. Dy orë e 30 minuta të lënë kohë që të sodisësh edhe qytetet e tjera kalimthi, ndonëse në Vlorë kam vendqëndrimin. Autostrada e re është pak e mërzitshme, por sa kaloj Levanin me shpejtësi jam tek Pusi i Muzinit.
Pres që ngjyrat e flamurit të më vrasin sytë dhe hamendësimi im nuk pa baza. Vlora ka “veshur” fustanin e saj kuqezi e në çdo cep ngjan si një “vajzë e bukur”. Posterat e Ismail Qemalit që në hyrje të urojnë mirëseardhjen.
Kudo që kalon, nga hyrja e re e poshtë për tek Kalaja, por edhe më tej, e kuqja me shkabë të del përpara. Bjeri po të duash nga Tansballkanikja, nga bulevardi kryesor që të çon në Skelë e më pas tek Uji i Ftohtë, apo futu nëpër lagje, stolitë janë të njëjta. Me një ndryshim të vogël. Me një përmasë apo një tjetër simbolet kombëtare pothuajse të gjithë i kanë gozhduar nëpër mure, dritare, fasada apo maja pallatesh. Për të qenë i sinqertë kam kohë që udhëtoj drejt Vlorës, por këtë nëntor edhe pse në fillim të tij atmosfera e festës është ndier dhe amplifikuar dita-ditës dhe sidomos këtë javë është zbuluar. “Qyteti i flamurit” i mbuluar me flamuj, po përjeton ditët e fundit të rrumbullakosjes së 100 viteve pavarësi, është pothuajse gati për ta nisur festën këtë të diel e ta përfundojë në fund të javës.
E nis shëtitjen nga hyrja e qytetit, aty ku vlonjatët e quajnë “Te Tullat” apo “Policia”. Majtas, djathtas, kudo “me detyrim”, e njëjta pamje dhe e njëjta ngjyrë. Me dëshirën për të parë çdo cep të qytetit më të rëndësishëm të Shqipërisë, kaloj rrugicë më rrugicë dhe kudo duket sikur Ismail beu ka lënë amanet shtëpi më shtëpi Flamurin. Vendos që Sheshin e Flamurit ta vizitoj të fundit për të parë se çfarë ndodh realisht tek monumenti. Më thonë se në kthim autobusi që kalon nga hyrja e Vlorës deri në Skelë, ka ndërruar drejtim.

***
Rrugës më bën përshtypje se dekori i Bashkisë së Vlorës dhe ai qytetarëve bëjnë garë me njëri-tjetrin, për ta kthyer qytetin në atmosferën e 100 viteve përpara, ku në këto rrugë kalonin delegatët që merrnin pjesë në formimin e shtetit shqiptar. E njëjta gjë edhe kur zbret djathtas nga “Çolja”. Te kisha po kështu. E kuqja të verbon. Kudo festa është bashkëngjitur me jetën e përditshme, edhe ambulantët e dyqanet që shesin flamuj, bluza, kapele apo sende të tjera. Me qëllimin për të gjetur një suvenir të veçantë për 100 vjetor, bredh anë më anë. Kërkoj diçka origjinale nga ky qytet dhe pas më shumë se një orë ecejake, asgjë nuk më mbush mendjen. Pasi mbaroj një xhiro afër qendrës dhe pak në periferi mes pallateve, marr bulevardin për poshtë nga shkolla “Ali Demi” drejt Skelës. Kjo është rruga e madhe e Vlorës që të çon tek porti dhe më pas te Vlora e dytë siç i them personalisht qytetit që është shtrirë nga “Skela” e deri tek Kalaja. Diku te “Kali i Trojës”, një pallat në fasadën e tij disakatëshe ka shtrirë një flamur qindra metra katrorë dhe në një ditë të bukur dhe të ngrohtë si ajo e së enjtes, bie në sy menjëherë. Gjatë rrugës mund të pengohesh nga flamujt të ngulur në mes të rrugës. Përshtypje të bën fakti se kudo ka njoftime për festë më 28 nëntor. Ajo është dita e shenjtë e qytetarëve vlonjatë, të vjetër dhe të rinj. Pallatet e larta të Skelës, bëjnë garë se cili ka flamurin më të bukur e më të lartë. Edhe pse mundohem që gjej më të lartin, më del një tjetër. Nuk ia vlen. Të gjithë ngjajnë bukur. Edhe dekori i përshtatur në rrugë “bën hije”. Një miku im më thotë se në mbrëmje, bulevardi ngjan më bukur. Dritat i japin atmosferë qytetit.

***
Të vizitosh Vlorën dhe të mos takosh njerëzit vitalë të këtij qyteti në prag pavarësie, udhëtimi do dukej i mangët. Të qetë dhe impulsivë, kjo përzierje i bën të veçantë vlonjatët. Në fillim duket sikur ata nuk e kanë mendjen te festa. Por nuk është kështu. Sapo hap temën e 100-vjetorit, transformohen dhe mendimi shkon te “dita e madhe” që pothuajse të gjithë e konsiderojë të vjedhur nga Tirana zyrtare. “Respektojmë shtetin dhe festën që është e të gjithëve, por më 28 nëntor dhe në Vlorë duhet të ishin bërë festimet e mëdha nga qeveria”, thotë Veliu një mesoburrë që takojmë në Skelë. Sapo i “gërvisht” pak për flamurin dhe 100-vjetorin, çelen dhe nxjerrin para krenarinë se flamuri, ai që ngriti flamurin dhe formoi shtetin shqiptar në një kohë të vështirë është vlonjat. Pas shumë bisedave, nëpër kafenetë e Skelës kuptohet qartë se festa këtu nuk është e vakët, por e gjallë dhe kudo me mënyrën e tyre festohet deri në datën e madhe, të mërkurën tjetër. Të mos flasim për shpenzimet që cilido ka bërë me mënyrën e tij dhe që nuk janë të pakta. Vetëm për të dekoruar ambientet private apo publike. Edhe pse ka nga ata që pranojnë vendimet e shtetit, të gjithë janë të bindur dhe ftojnë çdo shqiptar në Vlorë më 28 nëntor. “Këtu do të jetë festa e vërtetë. Asnjë nuk duhet ta humbasë Vlorën më 28 nëntor. 100-vjetori nuk vjen më”, thotë Çimi një vlonjat tipik (i qetë dhe impulsiv) i ulur tek kafet para Universitetit.

***
Udhëtimi për në Skelë e më pas në “Ujë të Ftohtë” nuk është vetëm panoramik. Më intrigon dëshira për të parë Muzeun e Qeverisë së parë shqiptare dhe zyrën e Ismail Qemalit. Në horizontin e bulevardit duket një flamur gjigant në një shtyllë më se 30 metër e lartë që bie në sy që nga xhamia. Pyes e më thonë që ai flamur duket nga çdo majë pallati. Poshtë tij, një shqiponjë me një 100 në gjoksin e saj mban fortë shtyllën e flamurit. Dy simotra më tej, të tregojnë rrugën për nga “Tuneli”. Faktikisht edhe pse e bëj shpesh rrugën Tiranë-Vlorë dhe zbres në “Skelë” nuk kam pasur kohë ta shoh këtë muze. Me vete kam edhe katër miq, të ardhur dhe ata si unë, studentë në universitet dhe kureshtarë për ta parë Muzeu e Qeverisë. Na thonë se në ditë të caktuara aty ka fluks turistësh, më së shumti shqiptarë nga trojet jashtë kufijve. Prandaj përgatitem të gjej aty një radhë njerëzish. Hidhemi afër portit dhe realiteti nuk është ai që prisnim. Na duhet të kalojmë nëpër një shesh që po rindërtohet, gjithë pluhur e i pushtuar nga punëtorët që me ngut të madh duhet ta mbyllin projektin përpara datës 28. Punohet natë e ditë. Kjo nuk të lë shije të mirë. Përse punimet nuk janë mbyllur që në tetor? Kaloj mjegullën e pluhurit, ndaloj te dera e muzeut që ndodhet fare afër bregut. Si mur ndarës shërben gardhi i portit. Një punonjëse që po pastron na thotë të presim. Është orar pushimi, jo vizitash. Nuk kam çfarë të bëj. Kënaqem duke parë bustet e ministrave të parë të Shqipërisë e nis kthimin për te Sheshi i Flamurit me një zhgënjim të dytë në xhep. Muzeu sikur duhej të ishte hapur nga mëngjesi deri në mbrëmje këto kohë! I justifikoj, duke menduar se nga e hëna e në vazhdim, do të kenë javë tmerrësisht të lodhshme.
***
E bëj me autobus rrugën deri te Sheshi i Flamurit që deri para pak ditësh e kisha parë të rrethuar me blloqe betoni, aspak bukur. Autobusi tani të lë diku afër xhamisë dhe nuk parakalon më para monumentit. Kjo është bërë zonë vetëm për këmbësorë. Ka marrë statusin “monument kulture”. Diku nga ana e varrezave të dëshmorëve ndërtohet podiumi i festës që organizon Bashkia e Vlora. Që prej së dielës këtu do të ketë aktivitete pa fund. Hoteli që po ndërtohet në themelet e atij të vjetrit është mbështjellë me të kuqe ashtu si edhe Bashkia.
Eci edhe pak në këmbë për ta parë sheshin me sytë e mi. Po i jepet dora e fundit e rikonstruksionit. I shëmtuar siç ishte, nuk është më, sadoqë, edhe këtu, punimet janë lënë për orën e fundit. Tre-katër punëtorë po bojatisin stendat lëvizëse. Mekanizmi i flamurit po rregullohet, për të varur aty simbolin tonë kombëtar në ditën e shënuar. Ndërkohë kanë mbërritur fëmijë pa fund. Secili dëshiron të ketë një foto-kartolinë në shesh, në zonën ku u ngrit flamuri edhe pse shtëpia e vjetër Vlorave dhe ballkoni më i famshëm i Shqipërisë nuk është më, por e zëvendësuar nga një shtëpi tjetër muze të cilën duhet ta vizitosh nëse shkon. Ka nga ata që kacavirren në krahët dhe qafën e Ismail beut dhe monumentit gjigant të pavarësisë për të kapur një pozë sa më të bukur si kujtim. Më thonë se punimet gjatë gjithë këtyre ditëve janë bllokuar nga kureshtarët që kanë ardhur nga çdo cep i vendit dhe trojeve shqiptare jashtë, por edhe të huaj. Djem e vajza të veshur me flamur, parakalojnë para monumentit. Duan ta rrokin prej mesi Ismailin apo Isën. Këtu e prek vërtet festën. Sheshi të mbush sytë.

Nëse e ke vendosur të shkosh në Vlorë më 28 nëntor, bëje! Mjafton të jesh aty, pa ftesë në kartë, po me zemër.


Marrë nga http://shekulli.com.al/web/p.php?id=9342&kat=104

[Alket]

E Marte, 27 Nentor 2012 07:48 | | | Krahas ngritjes së flamurit në Tiranë, nga sot 26 nëntori do të kujtohet edhe si dita e vendimit për krijimin e Kuvendit Kombëtar të Njësive Vendore Shqiptare. Krijimi i Kuvendit u formalizua sot me miratimin e të zgjedhurve vendorë nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia, Mali i Zi e Presheva.

Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Lulzim Basha deklaroi se ky Kuvend do të shërbejë për të çuar përpara, praktikat më të mira të mirëqeverisjes lokale dhe njehsimin kombëtar. "Uroj që kjo datë e rëndësishme për qytetin e Tiranës, të kthehet në një datë për t’u mbajtur mend edhe për qytetarët që ne përfaqësojmë sot rreth kësaj tavoline, duke i dhënë sot aprovimin formal një prej iniciativave që kemi diskutuar së bashku këtu në Tiranë por edhe në Prishtinë, në Tetovë, në Preshevë, në Ulqin dhe kudo tjetër, në Gjakovë, atë të themelimit të Kuvendit Kombëtar të Njësive Vendore Shqiptare. Një kuvend i përhershëm, i organizuar sipas përvojave më të mira ndërkombëtare, evropiane e që do të shërbejë për të çuar sa më përpara, praktikat më të mira të mirëqeverisjes lokale dhe njehsimin kombëtar, pavarësisht se ku jetojnë qytetarët tanë, caktimin e një sekretariati për të ndjekur aktualizimin e kësaj iniciative dhe nisjen pa vonesë të një kalendari, i cili do të na afrojë më shumë me njëri - tjetrin, do të bëjë të mësojmë më shumë nga përvojat e njëri - tjetrit, të ndihmojmë për të zgjidhur probleme të përbashkëta apo të përveçme, që gjithsecili prej nesh ka dhe me të cilat ballafaqohet, siç ballafaqohen qytetet dhe qytetarët tanë dhe të çojmë përpara nëpërmjet kësaj ndjesie të ribashkimit kombëtar, aspiratën e qytetarëve tanë për identitet evropian dhe për bashkim në Bashkimin Evropian" – theksoi Kryetari i Bashkisë së Tiranës. Nga Maqedonia prezent kanë qenë kryetar i Komunës së Tetovës, i Gostivarit, Strugës dhe Çairit.

BRAVO!!! BRAVO!! BRAVO!!

[Alket]

Nëse e ke vendosur të shkosh në Vlorë më 28 nëntor, bëje! Mjafton të jesh aty, pa ftesë në kartë, po me zemër.

Nga Familja ime jan shkuar Prindet e mi se bashku me vllaznit dhe djalin e dajes nga zicra, une pershkak punes nuk me jap mundesia

tani......... djali i agjes nga londra niset sod per tiran.... djemt dajve dhe 2 halla nisen sod nga kosova per vlor.....3 shok te ngusht nga zvicra jan nisur dje...dhe nesra dot shkon nje shoqe tjeter nga zvicra..

Un kisha than...ata qe nuk kan mundsien ...me ta shkrujn nje leter qeveries shqiptare ne shqipni po si ashtu edhe ambasades shqiptare ne zvicer...apo kanaleve televizor


...eshte shum shum me rendesi qe qdo shqiptar apo jo-shqiptar te shprehet me dashni, aftsi dhe respekt per ket dit.....se kombit tone i duhet aftesia, i duhet dashnija, i duhen lidhjet njerzore .....

[Belifario]

....Nga Familja ime jan shkuar Prindet e mi se bashku me vllaznit.....

Prinderit kane thane me vete, shyqyr nja dy-tre dite "ruhe" prej alketit! Spass bei seite nqs. asht e vertet rruga e mbare ju qofte dhe e kalofshin mire!

[Alket]

Haha he pishpirik he

Flm shum beli

[Kusho1983]

Un kisha than...ata qe nuk kan mundsien ...me ta shkrujn nje leter qeveries shqiptare ne shqipni po si ashtu edhe ambasades shqiptare ne zvicer...apo kanaleve televizor


...eshte shum shum me rendesi qe qdo shqiptar apo jo-shqiptar te shprehet me dashni, aftsi dhe respekt per ket dit.....se kombit tone i duhet aftesia, i duhet dashnija, i duhen lidhjet njerzore .....

ose te shkoj te ambasada shqiptare kuqo qoft ne bote.se edhe ajo organizon nji mbromje me kete rast.un per veta te ambasada shqiptare ne bern do jem.se edhe un si ti nuk kom mundsi me shku ne shqipni,per shkak te punes.

[Alket]

po ajo ishte ma mir

[Kusho1983]

http://www.youtube.com/watch?v=CzFaidFIqR0

[Belifario]

Ndahet nga jeta Roland Trebicka:
http://shekulli.com.al/web/p.php?id=18075&kat=87
Duket e pabesueshme por ai tashme me vepren e tij eshte i pavdekshem, ngushllime familjes!

[Squatrazustradin]

Ngushellime edhe nga une! Na iku edhe nje njeri tjeter i pakrahasueshem. Veprat e tij do ngelin te pavdekshme!

[Belifario]

Nje tjeter humbje e madhe per skenen shqiptare: vdes ne moshen 66 vjecare aktori i madh i skenes dhe ekranit shqiptar Minella Borova.
http://mapo.al/2013/07/01/mihal-luarasi ... din-e-tij/

Kam patur fatin qe te udhetoja dy here nga Rinasi per Frankfurt me aktorin e madh dhe te dyja heret qelluam ulur afer njeri-tjetrit, ai fluturonte per ne Argjentine ku edhe jetonte. C'te them tamam korcar njeri i kulturuar, me vjen shume keq qe u nda i ri nga jeta. Iku edhe nje nga brezi i arte dhe i pazevendeshueshem i aktoreve shqiptare!
Drite e paqe ne ate bote dhe i lehte i qofte dheu ketij njeriu te mire qe sa jetoi na dhuroj aq shume kenaqesi.

[Squatrazustradin]

Ngushellime. Vjen duke u shuar nje brez i arte i kinematografise shqiptare...