Fjale te Urta Popullore !
* Durimi është çelësi i hapësirës së të panjohurave *
* E drejta e të paditurit është si gabimi i të mençurit *
* Edukata është buka e shpirtit *
* Ndjenja është njohja e shpirtit *
* Dituritë janë drita e mendjes, kurse urtësia e virtyti, rrufetë që shkrepëtijnë në qiellin e shpirtit *
* Mësuesi të hap derën, por ju duhet të hyni vetë brenda *
* Gjuha që flasin sytë, është e njejtë në çdo vend *
* Koha është ar *
* Sa di sot, s'do dish mot *
* Sa e lirë është fjala, aq e shtrenjtë është puna *
* Sa i madh të jetë lisi, aq ma fort e rref era *
* S'ankohet kush prej të mirit *
* Sytë që s'shihen, harrohen shpejt *
* Syri është dritare e shpirtit *
* Të ndenjurit të lodh më shumë se puna *
* Të ruash një mik, është më e vështirë se sa ta fitosh *
* Tek ka rrjedhur, do pikojë *
* Atje ku peri është i hollë, atje këputet *
* Të ligun mbaje sa më larg *
* Thanat e thashat, s'mbarohen kurrë *
* Veza që ke në dorë, nuk shkëmbehet me pulën që është në treg *
* Ujk e dele, mace e mi, s'mund të bëjnë shoqëri *
* Tek s'ke dhënë, mos kërko *
* Bukuria e mendjes qëndron tek gjuha, bukuria e gjuhës qëndron tek fjala *
Lexim të këndshëm!
* E drejta e të paditurit është si gabimi i të mençurit *
* Edukata është buka e shpirtit *
* Ndjenja është njohja e shpirtit *
* Dituritë janë drita e mendjes, kurse urtësia e virtyti, rrufetë që shkrepëtijnë në qiellin e shpirtit *
* Mësuesi të hap derën, por ju duhet të hyni vetë brenda *
* Gjuha që flasin sytë, është e njejtë në çdo vend *
* Koha është ar *
* Sa di sot, s'do dish mot *
* Sa e lirë është fjala, aq e shtrenjtë është puna *
* Sa i madh të jetë lisi, aq ma fort e rref era *
* S'ankohet kush prej të mirit *
* Sytë që s'shihen, harrohen shpejt *
* Syri është dritare e shpirtit *
* Të ndenjurit të lodh më shumë se puna *
* Të ruash një mik, është më e vështirë se sa ta fitosh *
* Tek ka rrjedhur, do pikojë *
* Atje ku peri është i hollë, atje këputet *
* Të ligun mbaje sa më larg *
* Thanat e thashat, s'mbarohen kurrë *
* Veza që ke në dorë, nuk shkëmbehet me pulën që është në treg *
* Ujk e dele, mace e mi, s'mund të bëjnë shoqëri *
* Tek s'ke dhënë, mos kërko *
* Bukuria e mendjes qëndron tek gjuha, bukuria e gjuhës qëndron tek fjala *
Lexim të këndshëm!
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Loja me Babin
Me Babain bejme loje me hater
Kur ai behet ujk si ne teater
dhe luan rolin si ne realiatet
por une iku vrap kur ai bertet
Kur ulerin si ujku plak
tere familja frikohemi pak
Une mezi pres te lozim prape
ta nisim lojen te dy bashke
Vellau i im me shume frikohet
Nga Babai-ujk kur "atakohet"
Por ne e dijme se nuk teprohet
prandaj aspak Babi s`hidherohet
marre nga libri "Fillo me te mbare" SH.B ."Vatra"Prishtine
Mehmet Haxhosaj
Me Babain bejme loje me hater
Kur ai behet ujk si ne teater
dhe luan rolin si ne realiatet
por une iku vrap kur ai bertet
Kur ulerin si ujku plak
tere familja frikohemi pak
Une mezi pres te lozim prape
ta nisim lojen te dy bashke
Vellau i im me shume frikohet
Nga Babai-ujk kur "atakohet"
Por ne e dijme se nuk teprohet
prandaj aspak Babi s`hidherohet
marre nga libri "Fillo me te mbare" SH.B ."Vatra"Prishtine
Mehmet Haxhosaj
Fjala e Urte! - Eduart Hoxholli
Fjala e Urtë
1.
E thatë, e zhveshur, në dukje pa vlerë...
o mik, fjalës së urtë ti zëri besë.
Prej jetës ka dalë pa zhurmë e poterë,
si çelës i vogël në mërzi të jep shpresë.
2.
Me të mençurin besën lidhe,
britmën e injorantit në kosh hidhe.
Gënjeshtarin lëre në hije,
s'ke ç'e do një spiun-hafije.
3.
Sytë liro përmbi male,
shihe qiellin qelibar.
Me durim dhimbjen ndale,
shko bregut si lundërtar.
4.
Psherëtimat me erë myshku,
lotët ndrijnë si margaritarë.
Prej humbjes porsi ndryshku,
mos u tremb si një qyqar.
5.
Dhe po të lëpish mjaltin,
në tehun e një brisku,
shok me të paaftin,
do kesh riskun.
6.
Mjaltin hëngre me tepricë,
prej lugës që të ndihmon,
më pas do të jesh në ngricë,
se zemrën ta rëndon.
7.
Të varfërin nga i pasuri,
kush mund ta dallojë,
sot e pas njëqind vjetësh,
në varre t'i shikojë?
8.
Dallim do të kenë ata,
që fjalën e ëmbël kanë.
Këtë ndjejmë ne,
të parët na e kanë thënë.
Shkruar nga Eduart Hoxholli
1.
E thatë, e zhveshur, në dukje pa vlerë...
o mik, fjalës së urtë ti zëri besë.
Prej jetës ka dalë pa zhurmë e poterë,
si çelës i vogël në mërzi të jep shpresë.
2.
Me të mençurin besën lidhe,
britmën e injorantit në kosh hidhe.
Gënjeshtarin lëre në hije,
s'ke ç'e do një spiun-hafije.
3.
Sytë liro përmbi male,
shihe qiellin qelibar.
Me durim dhimbjen ndale,
shko bregut si lundërtar.
4.
Psherëtimat me erë myshku,
lotët ndrijnë si margaritarë.
Prej humbjes porsi ndryshku,
mos u tremb si një qyqar.
5.
Dhe po të lëpish mjaltin,
në tehun e një brisku,
shok me të paaftin,
do kesh riskun.
6.
Mjaltin hëngre me tepricë,
prej lugës që të ndihmon,
më pas do të jesh në ngricë,
se zemrën ta rëndon.
7.
Të varfërin nga i pasuri,
kush mund ta dallojë,
sot e pas njëqind vjetësh,
në varre t'i shikojë?
8.
Dallim do të kenë ata,
që fjalën e ëmbël kanë.
Këtë ndjejmë ne,
të parët na e kanë thënë.
Shkruar nga Eduart Hoxholli
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Ndre Mjeda
Edhi e Ujku
Prej çardakut nalt e pa,
edhe ujkun tuj u sjellë,
e me gaz filloi me e sha:
"Qe, ka dalë maloku n'diell".
Çoi sytë ujku atbotë përpjetë,
prej kah edhi lshonte zanë.
E tue qeshë tha:"Sje ti vetë,
asht çardaku që po m'shan".
N'qofsh veç trim ku s'asht rrezik,
me kët edhe je shoq e mik.
Andërr
Pezull prej qiellit fluturonte e shkreta,
e si dielli n'mjesditë rreze shpërdake;
Engjëll ndër cucat o nji gijake,
që veç qielli numron ndër valle t'veta.
Arit i kishte flokët, e kish si zhgjeta,
dritën e syve e mollzat rrumbullake,
e buzët e vocrra me të njyme gjake,
që kur i pash' krejt i mahnitun mbeta.
Mandej si njeri, që prej gjumit ngrihet,
mora zemër e e pveta me trimni:
"Engjëll a vajzë je tine, o bukuria?"
Qeshi goca nji herë, si vashë që pihet,
uli kryetin teposhtë e me dashtni
"Motër e Nanë, tha, m'ke - jam Shqyptaria".
Ndre Mjeda
Prej çardakut nalt e pa,
edhe ujkun tuj u sjellë,
e me gaz filloi me e sha:
"Qe, ka dalë maloku n'diell".
Çoi sytë ujku atbotë përpjetë,
prej kah edhi lshonte zanë.
E tue qeshë tha:"Sje ti vetë,
asht çardaku që po m'shan".
N'qofsh veç trim ku s'asht rrezik,
me kët edhe je shoq e mik.
Andërr
Pezull prej qiellit fluturonte e shkreta,
e si dielli n'mjesditë rreze shpërdake;
Engjëll ndër cucat o nji gijake,
që veç qielli numron ndër valle t'veta.
Arit i kishte flokët, e kish si zhgjeta,
dritën e syve e mollzat rrumbullake,
e buzët e vocrra me të njyme gjake,
që kur i pash' krejt i mahnitun mbeta.
Mandej si njeri, që prej gjumit ngrihet,
mora zemër e e pveta me trimni:
"Engjëll a vajzë je tine, o bukuria?"
Qeshi goca nji herë, si vashë që pihet,
uli kryetin teposhtë e me dashtni
"Motër e Nanë, tha, m'ke - jam Shqyptaria".
Ndre Mjeda
Djaloshi që u kthye nga mërgimi nëna e pyeti: Me çka erdhe biri im?
Me aeroplan, u përgjigj djali.
Uh mjerët ne, s`kemi ku ta parkojm…
Nje pjonde futet ne nje dyqan edhe pasi shikon te gjitha sendet i pelqen nje televizor
Bjondja: Sa kushton ky Televizori ?
Shitesi: Me vjen keq po nuk ju sherbejme Bjondeve
Kjo nga inati del jashte po Televizori i kishte ngelur fiksim .
Shkon ne parukeri edhe ndryshon ngjyren e flokeve
Bjondja: Sa kushton ky televizori ?
Shitesiperseri ? Me vjen keq qe nuk ju sherbejme Bjodeve ?
Kete here ajo ndryshin jo vetem ngjyren por edhe modelin e flokeve edhe kthehet perseri
Bjondja: Sa kushton ky Televizori ?
Shitesi: Me vjen keq po nuk ju shebejme Bjondeve
Bjondja e merzitur i kthehet eshte e treta here qe vij ketu edhe ti perseri me njeh se jam bjonde nga e di ti ?
Shitesi: Sepse ai nuk eshte televizor eshte microwave.......
Me aeroplan, u përgjigj djali.
Uh mjerët ne, s`kemi ku ta parkojm…
Nje pjonde futet ne nje dyqan edhe pasi shikon te gjitha sendet i pelqen nje televizor
Bjondja: Sa kushton ky Televizori ?
Shitesi: Me vjen keq po nuk ju sherbejme Bjondeve
Kjo nga inati del jashte po Televizori i kishte ngelur fiksim .
Shkon ne parukeri edhe ndryshon ngjyren e flokeve
Bjondja: Sa kushton ky televizori ?
Shitesiperseri ? Me vjen keq qe nuk ju sherbejme Bjodeve ?
Kete here ajo ndryshin jo vetem ngjyren por edhe modelin e flokeve edhe kthehet perseri
Bjondja: Sa kushton ky Televizori ?
Shitesi: Me vjen keq po nuk ju shebejme Bjondeve
Bjondja e merzitur i kthehet eshte e treta here qe vij ketu edhe ti perseri me njeh se jam bjonde nga e di ti ?
Shitesi: Sepse ai nuk eshte televizor eshte microwave.......
^_^KuMaNoVaRe^_^
Ka qene shqiptari dhe amerikani, ulen ne nje lokal. Afrohet kamarieri dhe e pyet se pari amerikanin: -cka doni te pini? - Ai thote Gjoni Voker Viski.
Shqiptari thote: -Shaban Teslica Koka kolle, kujton se duhet te prezantohet se pari!!!
Hasa e msonte Hysen mi perdor bomben e dores:
HASA: E hek siguresen, pret deri ne tre e masnej e gjun bomben.
A po merr vesh ?
HYSA: Po more qysh jo.
Mas nja 5 minutave dul Hysa pa duar:
HYSA: Koka kon e prisht kjo bomb se sahati hala dy e pesë minuta,
e kjo kersiti.
Shqiptari thote: -Shaban Teslica Koka kolle, kujton se duhet te prezantohet se pari!!!
Hasa e msonte Hysen mi perdor bomben e dores:
HASA: E hek siguresen, pret deri ne tre e masnej e gjun bomben.
A po merr vesh ?
HYSA: Po more qysh jo.
Mas nja 5 minutave dul Hysa pa duar:
HYSA: Koka kon e prisht kjo bomb se sahati hala dy e pesë minuta,
e kjo kersiti.
^_^KuMaNoVaRe^_^
Mahi të vogla
përshendetje te gjitheve,
ketu mundëni të paraqitni mahi të vogla
SIGURIMI
Qiraxhiu i ri informohet te zonja e shtëpisë:
- A është kjo banesë mjaft e sigurt? A e dini si, unë jam argjentar dhe shpesh lë stoli ari në banesë.
- Mund të jeni plotësisht i sigurt-e bind zonja e shtëpisë-Burri im, tashmë një kohë të gjatë është nën mbikëqyrjen e policisë.
ANKESA
Turisti ankohet në recepcion të hotelit:
- Në prospekt shkuran se për dhjetë minuta mbërrihet në det, unë i bëra dy orë!
- është e mundur. Sigurisht keni ecur këmbë.
PERTACIA
Në kafene rrijnë dy shokë dhe dikur tha njëri:
- Unë kam lindur në orën 4 të mëngjesit.
- Nuk besoj fare! - tha shoku tjetër.
- Pse nuk beson?
- Sepse ti kurrë nuk zgjohesh aq heret!
tjera i paraqes më vonë....
ketu mundëni të paraqitni mahi të vogla
SIGURIMI
Qiraxhiu i ri informohet te zonja e shtëpisë:
- A është kjo banesë mjaft e sigurt? A e dini si, unë jam argjentar dhe shpesh lë stoli ari në banesë.
- Mund të jeni plotësisht i sigurt-e bind zonja e shtëpisë-Burri im, tashmë një kohë të gjatë është nën mbikëqyrjen e policisë.
ANKESA
Turisti ankohet në recepcion të hotelit:
- Në prospekt shkuran se për dhjetë minuta mbërrihet në det, unë i bëra dy orë!
- është e mundur. Sigurisht keni ecur këmbë.
PERTACIA
Në kafene rrijnë dy shokë dhe dikur tha njëri:
- Unë kam lindur në orën 4 të mëngjesit.
- Nuk besoj fare! - tha shoku tjetër.
- Pse nuk beson?
- Sepse ti kurrë nuk zgjohesh aq heret!
tjera i paraqes më vonë....
Është bërë bota si laraska krijon fytyra me dy maska një dje, tjetër sot, nesër duket si robot...
Die Augen sind das Fenster zur Seele.
Sei du selbst die Veränderung, die du dir wünschst für diese Welt!!!
Die Augen sind das Fenster zur Seele.
Sei du selbst die Veränderung, die du dir wünschst für diese Welt!!!
Gjëegjëza
1.)
Ti vetë e pret,
e grin, e çan,
keq s` të vjen,
atëherë pse qan?
2.)
Nata e mbjell,
dita e korr,
një fushë të gjërë,
pa drapër e kosë.
3.)
Ti kur e kafshon,
zë ajo s`lëshon,
po kur bisedon,
çfarë ke ngrënë tregon
4.)
Qysh sa lind
e bëhet plak,
uji këmbët,
seç ia lag.
5.)
Herë në ajër,
herë në ujë,
nusja hedhka
valle shumë,
nëpër valë
e në furtunë,
është e bardhë,
porsi shkumë!
6.)
Trak e truk, si kal tokon,
kal nuk është, e prapë vrapon,
e pas tij mezat nxitojnë...
7.)
Rumbullak,
sheqerak,
i kuq brenda
jeshil jashtë.
8.)
është dru
ama plot zëmer,
nga koka
deri në thëmbër
1. Qepa, 2. Qielli me yje, 3. Hudhra, 4. Orizi, 5. Pulëbardha, 6. Treni, 7. Shalqini, 8. lapsi
Ti vetë e pret,
e grin, e çan,
keq s` të vjen,
atëherë pse qan?
2.)
Nata e mbjell,
dita e korr,
një fushë të gjërë,
pa drapër e kosë.
3.)
Ti kur e kafshon,
zë ajo s`lëshon,
po kur bisedon,
çfarë ke ngrënë tregon
4.)
Qysh sa lind
e bëhet plak,
uji këmbët,
seç ia lag.
5.)
Herë në ajër,
herë në ujë,
nusja hedhka
valle shumë,
nëpër valë
e në furtunë,
është e bardhë,
porsi shkumë!
6.)
Trak e truk, si kal tokon,
kal nuk është, e prapë vrapon,
e pas tij mezat nxitojnë...
7.)
Rumbullak,
sheqerak,
i kuq brenda
jeshil jashtë.
8.)
është dru
ama plot zëmer,
nga koka
deri në thëmbër
1. Qepa, 2. Qielli me yje, 3. Hudhra, 4. Orizi, 5. Pulëbardha, 6. Treni, 7. Shalqini, 8. lapsi
Është bërë bota si laraska krijon fytyra me dy maska një dje, tjetër sot, nesër duket si robot...
Die Augen sind das Fenster zur Seele.
Sei du selbst die Veränderung, die du dir wünschst für diese Welt!!!
Die Augen sind das Fenster zur Seele.
Sei du selbst die Veränderung, die du dir wünschst für diese Welt!!!
Vazhdim - Vjersha nga Naim Frasheri
Vjersha nga Naim Frashëri
Shqipëria
Bota që kur është zënë,
Shqipëria gjallë ka qenë,
pellazgë u thoshin më parë,
më së fundi shqipëtarë...
Shqipëtari trim me fletë
ka rrojtur në jetë!
O vëllezër shqipëtarë,
lëreni kohën e parë!
Ejani të mësojmë
paskëtaj të trashëgojmë,
se në ndejçim të pamësuar
kështu kemi pë të vuar.
Eshtë turp për farën tënë
të mos nxjerrim fare zënë
po të rrojë e pandjerë,
e shkretë, e varfër, e mjerë!
Pse të mbetet Shqipëria,
ta mbulojë babëzia?
Duke pasur burra trima,
të humbet si vetëtima.
Shqipëria
Bota që kur është zënë,
Shqipëria gjallë ka qenë,
pellazgë u thoshin më parë,
më së fundi shqipëtarë...
Shqipëtari trim me fletë
ka rrojtur në jetë!
O vëllezër shqipëtarë,
lëreni kohën e parë!
Ejani të mësojmë
paskëtaj të trashëgojmë,
se në ndejçim të pamësuar
kështu kemi pë të vuar.
Eshtë turp për farën tënë
të mos nxjerrim fare zënë
po të rrojë e pandjerë,
e shkretë, e varfër, e mjerë!
Pse të mbetet Shqipëria,
ta mbulojë babëzia?
Duke pasur burra trima,
të humbet si vetëtima.
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Vazhdim - Vjersha nga Naim Frasheri
Shpreh
Kam shumë shpresë...
te perëndia
që të mos jesë
kështu Shqipëria,
po të ndritohet,
të lulëzohet.
Pa vjen një ditë
që të na sjellë
të madhe dritë,
pa ajo të pjellë
qytetërinë
fatbardhësinë.
Vëllazëria
edhe bashkimi
e njerëzia
është shpëtimi.
Lum kush ta arrijë!
Pa do të vijë.
Që Shqipëria
do të ndritohet,
dhe ligësia
do të mërgohet.
Jakë e vërtetë!
Pse rri e qetë?
Për Shqipërinë
ditët e mira vijnë
shkoi errësira.
Lum kush të rrojë
ta shohë zonjë!
Se Shqiptari
e gjuhë e tija
venë së mbari,
dhe Shqipëria.
Lum kush ta shohë,
për pak kohë!
Pa dituritë
dhe mbrothësia
e mirësitë
dhe njerëzia
do të burojnë
nukë mënjojnë.
Kam shumë shpresë...
te perëndia
që të mos jesë
kështu Shqipëria,
po të ndritohet,
të lulëzohet.
Pa vjen një ditë
që të na sjellë
të madhe dritë,
pa ajo të pjellë
qytetërinë
fatbardhësinë.
Vëllazëria
edhe bashkimi
e njerëzia
është shpëtimi.
Lum kush ta arrijë!
Pa do të vijë.
Që Shqipëria
do të ndritohet,
dhe ligësia
do të mërgohet.
Jakë e vërtetë!
Pse rri e qetë?
Për Shqipërinë
ditët e mira vijnë
shkoi errësira.
Lum kush të rrojë
ta shohë zonjë!
Se Shqiptari
e gjuhë e tija
venë së mbari,
dhe Shqipëria.
Lum kush ta shohë,
për pak kohë!
Pa dituritë
dhe mbrothësia
e mirësitë
dhe njerëzia
do të burojnë
nukë mënjojnë.
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Vazhdim - Vjersha nga Naim Frasheri
Fjalët e Qiririt
Në mes tuaj kam qëndruar
e jam duke u përvëluar,
që t'ju jap pakëz dritë,
natën t'jua bëj dritë.
Do të tretem, të kullohem,
të digjem, të përvëlohem,
që t'ju ndrij mirë e të shini,
njëri-tjetrin të njihni.
Për ju do të rri të tretem,
asnjë çikë të mos mbetem,
të digjem e të qaj me lot,
se dëshirën s'e duroj dot.
Unë zjarrit nuk i druhem
dhe kurrë s'dua të shuhem,
po të digjem me dëshirë,
sa të mund të ndrij më mirë.
Kur më shihni që jam tretur
mos pandehni se kam vdekur;
jam i gjallë e jam në jetë
jam në dritë të vërtetë,
unë jam në shpirtin tuaj,
mos më kini për të huaj.
Më është falur mua durimi
andaj po digjem si trimi,
se ma k'ënda t'ju bëj mirë,
të mos mbetemi në errësirë...
Dua shumë fjalë t'ju them
po trembem mos i bëj ujem.
E ku shkruhen në kartë
fjalët e gjuhës së zjarrtë?
Në mes tuaj kam qëndruar
e jam duke u përvëluar,
që t'ju jap pakëz dritë,
natën t'jua bëj dritë.
Do të tretem, të kullohem,
të digjem, të përvëlohem,
që t'ju ndrij mirë e të shini,
njëri-tjetrin të njihni.
Për ju do të rri të tretem,
asnjë çikë të mos mbetem,
të digjem e të qaj me lot,
se dëshirën s'e duroj dot.
Unë zjarrit nuk i druhem
dhe kurrë s'dua të shuhem,
po të digjem me dëshirë,
sa të mund të ndrij më mirë.
Kur më shihni që jam tretur
mos pandehni se kam vdekur;
jam i gjallë e jam në jetë
jam në dritë të vërtetë,
unë jam në shpirtin tuaj,
mos më kini për të huaj.
Më është falur mua durimi
andaj po digjem si trimi,
se ma k'ënda t'ju bëj mirë,
të mos mbetemi në errësirë...
Dua shumë fjalë t'ju them
po trembem mos i bëj ujem.
E ku shkruhen në kartë
fjalët e gjuhës së zjarrtë?
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
-
Kumanovari
- Senior Member
- Beiträge: 328
- Registriert: Fr, 16. Jun 2006, 12:09
Pom vyn ni shtrige, me ja nis me qit fall
a thu njerzimi u kriju paushall?
A thu ferri n'drit, e parajsa u kall?
jena marsh per n'vdekje t'maskum si karnevall.
A osht mire a jo? sen skena bo,
do luftojne per bilion e do per nje prove,
do kqyrin nalt e pertasin hey zot
e do munohen me i shpernda problemet me lot, po - UniKKatiL
Hey, le at far thonje mas dimrit vjen pranvera
po ksaj pranveres tone dost i kish pas hup qera
si me kon pol, atje nalt n'veri...
se edhe zemrat n'dit sotit kan nis me nau ngri... Po - UniKKatiL
Hey yo, sot jom kon n'kish i thash 2-3 lutje
i thash kti dostit nalt, ndihmom me vazhdu tutje,
e mra nje pik shi, nform realiteti
mtha ti djal i mire, pse lyp drite prej kiameti?
Jeta si makush... po ngajke shpejt
ngaje tani jet shtir, mos me tu bo njejt,
po apet ka dallim, qfar ardhmerie kom
edhe pse t'qon stom, mandej t'gjun t'bon llom.
Her do kur do ka me ndodh...veq nje dallim
do prej neve keshin, e do shkojn n'pikllim
ata qe hekin buzen gas, folin qa menojn
se e din qe fjalt e tyne pergjithmone egzistojn.
Dost mos harro teton kta mitila,
jon do te rrall, qe qellojn katila
qe kan ma shume se veq 1 qellim ne jete
veq ne ondrra t'tyne mun me pa noj dit t'qete - UniKKatiL
Naten flej ma mire, kur kom heker gat
se gjithmone dikush bon plan mem lon sakat,
spo thom qe jom urtu, se me men hala hajvan
kan inat qe refuzoj sene si politikan.
Nime kom selom. per kta n'politik
Kosoves i thojn nan, po e shohin si karrik,
e nese don me dit me kon jom, qe ngo
rrall me te ton, e shpesh me asnjo.
S'kom qa me bo, shoh gabime nkrejt
shoh edhe dredhina, aty ku doket drejt,
ironi kejt, ska njeri t'shejt
Mytuni, teton osht qendrimi a ke vrejt?
Rreth trollit tem, nje shenj mun me pa
mesazh per t'panjofshem, me shkel ki mu vra
m'vjen keq e ngushllime, pa faj n'paq me shku
po natyra jem, sum len kuj m'i besu. - UniKKatiL
Durimin e kom shok... moti kto kaher
a edhe fjalen ruju e kom bo kogja haver,
abstrakt i kom shokt, se konkret ka rrall
shumica t'gjujn kerozin, me t'pa tu u kall.
Rregullat e mia, kogja majr mu pom rujn
po apet s'mun me pa gjdo bash gjdo kurv qe ma gjujn,
se jon sikur gjom, nuk shihet ngulesh sikur zog
a un e kom voglushin te mami n'strofullog.
Ndoshta don zoti, jetoj e shoh burr
po edhe n'shkovsha n'bote tjeter, apet se l'o kurr
pak shtir se tash po bi me nje kontradit
nuk ma nin per mu, po per ty po du me prit
Si arusha veren, si nana kur pret fmin
ose si Kosova qe pret Pavarsin
s'ka shqipe kom thon, kom me lon ferkem
qe merre nje faqe, prej kanunit tem... - UniKKatiL
a thu njerzimi u kriju paushall?
A thu ferri n'drit, e parajsa u kall?
jena marsh per n'vdekje t'maskum si karnevall.
A osht mire a jo? sen skena bo,
do luftojne per bilion e do per nje prove,
do kqyrin nalt e pertasin hey zot
e do munohen me i shpernda problemet me lot, po - UniKKatiL
Hey, le at far thonje mas dimrit vjen pranvera
po ksaj pranveres tone dost i kish pas hup qera
si me kon pol, atje nalt n'veri...
se edhe zemrat n'dit sotit kan nis me nau ngri... Po - UniKKatiL
Hey yo, sot jom kon n'kish i thash 2-3 lutje
i thash kti dostit nalt, ndihmom me vazhdu tutje,
e mra nje pik shi, nform realiteti
mtha ti djal i mire, pse lyp drite prej kiameti?
Jeta si makush... po ngajke shpejt
ngaje tani jet shtir, mos me tu bo njejt,
po apet ka dallim, qfar ardhmerie kom
edhe pse t'qon stom, mandej t'gjun t'bon llom.
Her do kur do ka me ndodh...veq nje dallim
do prej neve keshin, e do shkojn n'pikllim
ata qe hekin buzen gas, folin qa menojn
se e din qe fjalt e tyne pergjithmone egzistojn.
Dost mos harro teton kta mitila,
jon do te rrall, qe qellojn katila
qe kan ma shume se veq 1 qellim ne jete
veq ne ondrra t'tyne mun me pa noj dit t'qete - UniKKatiL
Naten flej ma mire, kur kom heker gat
se gjithmone dikush bon plan mem lon sakat,
spo thom qe jom urtu, se me men hala hajvan
kan inat qe refuzoj sene si politikan.
Nime kom selom. per kta n'politik
Kosoves i thojn nan, po e shohin si karrik,
e nese don me dit me kon jom, qe ngo
rrall me te ton, e shpesh me asnjo.
S'kom qa me bo, shoh gabime nkrejt
shoh edhe dredhina, aty ku doket drejt,
ironi kejt, ska njeri t'shejt
Mytuni, teton osht qendrimi a ke vrejt?
Rreth trollit tem, nje shenj mun me pa
mesazh per t'panjofshem, me shkel ki mu vra
m'vjen keq e ngushllime, pa faj n'paq me shku
po natyra jem, sum len kuj m'i besu. - UniKKatiL
Durimin e kom shok... moti kto kaher
a edhe fjalen ruju e kom bo kogja haver,
abstrakt i kom shokt, se konkret ka rrall
shumica t'gjujn kerozin, me t'pa tu u kall.
Rregullat e mia, kogja majr mu pom rujn
po apet s'mun me pa gjdo bash gjdo kurv qe ma gjujn,
se jon sikur gjom, nuk shihet ngulesh sikur zog
a un e kom voglushin te mami n'strofullog.
Ndoshta don zoti, jetoj e shoh burr
po edhe n'shkovsha n'bote tjeter, apet se l'o kurr
pak shtir se tash po bi me nje kontradit
nuk ma nin per mu, po per ty po du me prit
Si arusha veren, si nana kur pret fmin
ose si Kosova qe pret Pavarsin
s'ka shqipe kom thon, kom me lon ferkem
qe merre nje faqe, prej kanunit tem... - UniKKatiL
Vazhdim - Vjersha nga Naim Frasheri
Jeta
Sa e dua gjithë jetën,
se atje gjej të vërtetën,
yjet, hënën, hapësirën,
të mugëtit, natën, ditën,
mëngjesin, diellin, dritën,
mbrëmjen dhe atë errësirën.
Natën, kur është e qëruar,
edhe gjësendi s'dëgjohet,
qiellin kur është i qëruar
e hapsira ndritohet,
a kur hapen herë-herë
retë e zeza sterrë në erë.
Vapën, vjeshtën, dimrin, verën,
retë, shiun dhe lumenjtë,
gjëmimin, mjegullën, përrenjtë,
dëborën, breshërin e erën,
malet, fushat dhe brigjet,
grykat e çkat e shtigjet.
Oshëtimën, pyjet, drurët,
shkëmbenjtë, gërxhet e gurët,
lulet, barërat që mbijnë,
e shpezët që fluturojnë
edhe këngëra këndojnë
e nëpër dega lëvrijnë...
Sa e dua gjithë jetën,
se atje gjej të vërtetën,
yjet, hënën, hapësirën,
të mugëtit, natën, ditën,
mëngjesin, diellin, dritën,
mbrëmjen dhe atë errësirën.
Natën, kur është e qëruar,
edhe gjësendi s'dëgjohet,
qiellin kur është i qëruar
e hapsira ndritohet,
a kur hapen herë-herë
retë e zeza sterrë në erë.
Vapën, vjeshtën, dimrin, verën,
retë, shiun dhe lumenjtë,
gjëmimin, mjegullën, përrenjtë,
dëborën, breshërin e erën,
malet, fushat dhe brigjet,
grykat e çkat e shtigjet.
Oshëtimën, pyjet, drurët,
shkëmbenjtë, gërxhet e gurët,
lulet, barërat që mbijnë,
e shpezët që fluturojnë
edhe këngëra këndojnë
e nëpër dega lëvrijnë...
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Pjese nga poema - Bageti e Bujqesia e Naim Frasherit
Bagëti e Bujqësia
- Pjesë nga poema -
O malet e Shqipërisë e ju, o lisat e gjatë,
fushat e gjera me lule, q'u kam ndër mend ditë e natë,
ju bregore bukuroshe, e ju lumenj të kulluar
çuka, kodra, brinja, gërxhe dhe pyje të gjelbruar!
Do të këndoj bagëtinë, që mbani ju e ushqeni,
o vendëthit e bekuar, ju mendjen ma dëfreni...
Ti, Shqipëri më jep nderë, më jep emrin shqiptar,
zemrën ti ma gatove plot me dëshirë dhe me zjarr...
Shqipëri, o mëma ime, ndonëse jam i mërguar
dashurinë tënde kurrë zemra s'e ka harruar...
Kur dëgjon zëthin e s'ëmës qysh e lë qengji kopenë,
blegërin dy a tri herë edhe ikën e merr dhenë,
edhe në i prefshin udhën njëzet a tridhjetë vetë,
e ta trembin, ai s'kthehet, po shkon në mes si shigjetë.
Ashtu dhe zëmra ime më lë këtu, tek jam, mua,
vjen me vrap e dëshirë aty, tek viset e tua,
tek buron uji i ftohtë edhe fryn veriu në verë,
tek mbin lulja me gas shumë dhe me bukuri e m'erë,
ku i fryn bariu xhurasë, tek kullosin bagëtia
ku mërzen cjapi me zile, atje i kam mendë e mia.
Atje lind dielli i qeshur edhe hëna e gëzuar,
fat i bardhë, mirësia në atë vend janë mbluar...
Mendje! Merr fushat e malet, jashtë, jashtë nga qyteti,
nga brenga, nga thashethemet, nga rrëmuja, nga rrëmeti...
Tek këndon thëllëza me gaz e zogu me dëshirë,
e qyqja duke qeshur, bilbili me ëmbëlsirë,
tek hapet trëndafili, atje ma ka ënda të jem,
bashkë me shpezët edhe unë t'ia thërres këngës e t'ia them;
të shoh kedhërit e shqerrat, deshtë, cjeptë, dhentë, dhitë,
qiellin e zbukuruar, dhenë me lule e me dritë.
Vashë bukuroshe e bariut, që vjen me llërë përveshur,
me zemër të dëfryer e me buzëzën të të qeshur,
me dy shqerrëza ndër duar, të bukura si dhe vetë,
në sythin tënd e shoh gazë, që s'e kam gjetur në jetë.
...
- Pjesë nga poema -
O malet e Shqipërisë e ju, o lisat e gjatë,
fushat e gjera me lule, q'u kam ndër mend ditë e natë,
ju bregore bukuroshe, e ju lumenj të kulluar
çuka, kodra, brinja, gërxhe dhe pyje të gjelbruar!
Do të këndoj bagëtinë, që mbani ju e ushqeni,
o vendëthit e bekuar, ju mendjen ma dëfreni...
Ti, Shqipëri më jep nderë, më jep emrin shqiptar,
zemrën ti ma gatove plot me dëshirë dhe me zjarr...
Shqipëri, o mëma ime, ndonëse jam i mërguar
dashurinë tënde kurrë zemra s'e ka harruar...
Kur dëgjon zëthin e s'ëmës qysh e lë qengji kopenë,
blegërin dy a tri herë edhe ikën e merr dhenë,
edhe në i prefshin udhën njëzet a tridhjetë vetë,
e ta trembin, ai s'kthehet, po shkon në mes si shigjetë.
Ashtu dhe zëmra ime më lë këtu, tek jam, mua,
vjen me vrap e dëshirë aty, tek viset e tua,
tek buron uji i ftohtë edhe fryn veriu në verë,
tek mbin lulja me gas shumë dhe me bukuri e m'erë,
ku i fryn bariu xhurasë, tek kullosin bagëtia
ku mërzen cjapi me zile, atje i kam mendë e mia.
Atje lind dielli i qeshur edhe hëna e gëzuar,
fat i bardhë, mirësia në atë vend janë mbluar...
Mendje! Merr fushat e malet, jashtë, jashtë nga qyteti,
nga brenga, nga thashethemet, nga rrëmuja, nga rrëmeti...
Tek këndon thëllëza me gaz e zogu me dëshirë,
e qyqja duke qeshur, bilbili me ëmbëlsirë,
tek hapet trëndafili, atje ma ka ënda të jem,
bashkë me shpezët edhe unë t'ia thërres këngës e t'ia them;
të shoh kedhërit e shqerrat, deshtë, cjeptë, dhentë, dhitë,
qiellin e zbukuruar, dhenë me lule e me dritë.
Vashë bukuroshe e bariut, që vjen me llërë përveshur,
me zemër të dëfryer e me buzëzën të të qeshur,
me dy shqerrëza ndër duar, të bukura si dhe vetë,
në sythin tënd e shoh gazë, që s'e kam gjetur në jetë.
...
Zuletzt geändert von egnatia am Di, 08. Jan 2008, 18:42, insgesamt 2-mal geändert.
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Vazhdim i poemes Bageti e Bujqesia - Naim Frasheri
Vazhim i poemës "Bagëti e Bujqësia" e poetit Naim Frashëri
Dashi syskë e me këmborë, qe ke manar, po të vjen pas,
dhe qeni me besë, i larmë, të ndjek me dëshirë e me gaz.
O sa bukurri ka tufa! Sa gaz bie bagëtia!
Vijnë posi bletë e plotë, i bekoftë perëndia!
Nëpër sheshe e bregore janë përhapur shqerrat,
e kecërit nëpër rripat, dhe në gjethet e ferrat;
sa me vrap e gaz bredhin, edhe lozin shok me shok,
aty përhapen me nxit, aty mblidhen prapë tok,
edhe prapë tufë-tufë përhapen duke bredhur,
duke ikur me vrap shumë, duke hedhur,
nxitojnë e s'lodhen kurrë edhe kur i merr uria,
secili futet në tufë, sulet te mëmë e tija;
posa gjen mëmën e dashur dhe me vrap i hyn në gji,
rri më gjunjë dhe zë sisë e qumështin e ëmbël pi;
pa e ëma me mall shumë, ndo dhi qoftë e ndo dele,
bir e vetëm e merr në gji me gaz e me përkëdhele.
Sa më pëlqen blegërima, zëri i ëmbël i bagëtisë,
qengji dhe keci i bukur, që rri më gjunjë e pi sisë!
Përhapur bagëtia nëpër shesh, nëpër brinja,
në lajthi e nëpër dushnja, ndër murriza, në dëllinja,
bien zilet e këmborët dhe fyelli e xhuraja,
dheu bleron e gjelbërojnë fusha, male, brigje, maja.
Edhe gjithë gjë e gjallë ndien në zemër një dëshirë;
një gaz t'ëmbël e të shumë, o sa bukur e sa mirë!
Pelën e ndjek mëzi i bukur, lopës i vete viçi pas,
dallëndyshja punëtore bën folenë me të madh gaz,
ogiçi ikën përpara, i bie tufë në ballë,
me zemër të çelur shumë, vete si trimi me pallë...
O malet e Shqipërisë, që mbani kryet përpjetë,
tmerr e frikë përhapni, përpini qiejt e retë!
Të patundur përpjetë jini, pa, kur oshëtini,
udhëtarit në zemër frikë të madhe vini,
kini shkëmbinj, gërxhe, lisa, lumenj dhe dëborënë në gji,
përsipër lulez e gjthe dhe brenda argjend e flori.
Zemrën e varfër time aty ndër ju e kam mbuluar,
tek buron nga gjithi juaj ujë i ftohtë e i kulluar;
jam larg jush i dëshiruar dhe s'e duroj dot mallë
po se di si dua unë do t'ju shohë një herë vallë?!
Të paskësha vrapn e veriut, të kisha krahë pëllumbi,
nxitimin e lumit me valë, që ikën me vërtik si plumbi,
e të vija në gji tuaj, një ujë të ftohtë të pija,
edhe nëpër ato hije një copë herë të rrija...
O flutura krahëshkruar, që fluturon nëpër erë,
as e merr dhe zemrën time me vete dhe ma shpjerë
në malet e Shqipërisë, tek kullosi bagëtia,
tek i fryn bariu xhurasë, tek më rrinë mend, e mia.
Dallëndyshe bukuroshe, që thua mijëra fjalë,
dhe të kënda vahun e lumin, që vjen me vrap e me valë.
A mos vjen nga Shqipëria? Apo vjen prej Çamërie,
me këto mijëra fjalë e me gjuhë perëndie?
Apo vjen nga Labëria, pa më dukesh kaq trime?
Edhe fjalët që thua ma gëzojnë zemrën time,
q'është thyer, bër mijë copë, posi një pasqyrë
duke këputur nga cmagu, që s'e kanë varur mirë,
apo vjen nga fushë e Korçës, nga vendi i mirë e i gjerë,
prej zemrës së Shqipërisë, që del gjithë botë e ndjerë?
A më vjen prej Malësie, prej Skrapari, prej Dobreje,
nga Vjosa, nga Devolli, prej Vlore e prej Myzeqeje?
Të mundja të fluturoja e të kisha krahë si ti,
me gaz të madh do t'i vija Shqipërisë brenda në gji!
... Dua të dal majë malit, të shoh gjithë Arbërinë,
vëllezërit shqiptarë, që venë në punë e vijnë,
burrat trima e me besë dhe shpirtmirë e punëtorë,
dhe fushat gjithë lule e malet me dëborë...
Bujku mundohet në verë, po në dimër rri e prëhet,
sheh shtëpizën me kamje, edhe zemra i bëhet;
gratë të gjitha punojnë n'avlëmend e në të tjera,
edhe jashtë fryn e bie, po, kur na trokëllin dera,
është një udhëtar i gjorë, që ka mbetur në dëborë,
i kanë ngrirë të mjerit veshë e qafë e këmbë e dorë;
ngrihet i zoti i shtëpisë edhe të huajin e merr,
e vë në krye të vatrës me njerëzit, me të madh nder,
pa i bëjnë zjarr e ngrohet edhe e mbajnë me të mirë,
i sjellin shtresë të flerë, edhe të ngrënë e të pirë.
Kështu të huajt e miqtë njeriu që është i uruar,
i pret me kraharor hapur e i përcjell të gëzuar.
Poema "Bagëti e Bujqësia",
një nga krijimet më të bukura dhe më popullore të poetit tonë të madh, Naim Frashëri, u botua në shtypshkronjën e shoqërisë "Drita" të Bukureshtit (Rumani) më 1886...
Lexim të këndshëm!
Dashi syskë e me këmborë, qe ke manar, po të vjen pas,
dhe qeni me besë, i larmë, të ndjek me dëshirë e me gaz.
O sa bukurri ka tufa! Sa gaz bie bagëtia!
Vijnë posi bletë e plotë, i bekoftë perëndia!
Nëpër sheshe e bregore janë përhapur shqerrat,
e kecërit nëpër rripat, dhe në gjethet e ferrat;
sa me vrap e gaz bredhin, edhe lozin shok me shok,
aty përhapen me nxit, aty mblidhen prapë tok,
edhe prapë tufë-tufë përhapen duke bredhur,
duke ikur me vrap shumë, duke hedhur,
nxitojnë e s'lodhen kurrë edhe kur i merr uria,
secili futet në tufë, sulet te mëmë e tija;
posa gjen mëmën e dashur dhe me vrap i hyn në gji,
rri më gjunjë dhe zë sisë e qumështin e ëmbël pi;
pa e ëma me mall shumë, ndo dhi qoftë e ndo dele,
bir e vetëm e merr në gji me gaz e me përkëdhele.
Sa më pëlqen blegërima, zëri i ëmbël i bagëtisë,
qengji dhe keci i bukur, që rri më gjunjë e pi sisë!
Përhapur bagëtia nëpër shesh, nëpër brinja,
në lajthi e nëpër dushnja, ndër murriza, në dëllinja,
bien zilet e këmborët dhe fyelli e xhuraja,
dheu bleron e gjelbërojnë fusha, male, brigje, maja.
Edhe gjithë gjë e gjallë ndien në zemër një dëshirë;
një gaz t'ëmbël e të shumë, o sa bukur e sa mirë!
Pelën e ndjek mëzi i bukur, lopës i vete viçi pas,
dallëndyshja punëtore bën folenë me të madh gaz,
ogiçi ikën përpara, i bie tufë në ballë,
me zemër të çelur shumë, vete si trimi me pallë...
O malet e Shqipërisë, që mbani kryet përpjetë,
tmerr e frikë përhapni, përpini qiejt e retë!
Të patundur përpjetë jini, pa, kur oshëtini,
udhëtarit në zemër frikë të madhe vini,
kini shkëmbinj, gërxhe, lisa, lumenj dhe dëborënë në gji,
përsipër lulez e gjthe dhe brenda argjend e flori.
Zemrën e varfër time aty ndër ju e kam mbuluar,
tek buron nga gjithi juaj ujë i ftohtë e i kulluar;
jam larg jush i dëshiruar dhe s'e duroj dot mallë
po se di si dua unë do t'ju shohë një herë vallë?!
Të paskësha vrapn e veriut, të kisha krahë pëllumbi,
nxitimin e lumit me valë, që ikën me vërtik si plumbi,
e të vija në gji tuaj, një ujë të ftohtë të pija,
edhe nëpër ato hije një copë herë të rrija...
O flutura krahëshkruar, që fluturon nëpër erë,
as e merr dhe zemrën time me vete dhe ma shpjerë
në malet e Shqipërisë, tek kullosi bagëtia,
tek i fryn bariu xhurasë, tek më rrinë mend, e mia.
Dallëndyshe bukuroshe, që thua mijëra fjalë,
dhe të kënda vahun e lumin, që vjen me vrap e me valë.
A mos vjen nga Shqipëria? Apo vjen prej Çamërie,
me këto mijëra fjalë e me gjuhë perëndie?
Apo vjen nga Labëria, pa më dukesh kaq trime?
Edhe fjalët që thua ma gëzojnë zemrën time,
q'është thyer, bër mijë copë, posi një pasqyrë
duke këputur nga cmagu, që s'e kanë varur mirë,
apo vjen nga fushë e Korçës, nga vendi i mirë e i gjerë,
prej zemrës së Shqipërisë, që del gjithë botë e ndjerë?
A më vjen prej Malësie, prej Skrapari, prej Dobreje,
nga Vjosa, nga Devolli, prej Vlore e prej Myzeqeje?
Të mundja të fluturoja e të kisha krahë si ti,
me gaz të madh do t'i vija Shqipërisë brenda në gji!
... Dua të dal majë malit, të shoh gjithë Arbërinë,
vëllezërit shqiptarë, që venë në punë e vijnë,
burrat trima e me besë dhe shpirtmirë e punëtorë,
dhe fushat gjithë lule e malet me dëborë...
Bujku mundohet në verë, po në dimër rri e prëhet,
sheh shtëpizën me kamje, edhe zemra i bëhet;
gratë të gjitha punojnë n'avlëmend e në të tjera,
edhe jashtë fryn e bie, po, kur na trokëllin dera,
është një udhëtar i gjorë, që ka mbetur në dëborë,
i kanë ngrirë të mjerit veshë e qafë e këmbë e dorë;
ngrihet i zoti i shtëpisë edhe të huajin e merr,
e vë në krye të vatrës me njerëzit, me të madh nder,
pa i bëjnë zjarr e ngrohet edhe e mbajnë me të mirë,
i sjellin shtresë të flerë, edhe të ngrënë e të pirë.
Kështu të huajt e miqtë njeriu që është i uruar,
i pret me kraharor hapur e i përcjell të gëzuar.
Poema "Bagëti e Bujqësia",
një nga krijimet më të bukura dhe më popullore të poetit tonë të madh, Naim Frashëri, u botua në shtypshkronjën e shoqërisë "Drita" të Bukureshtit (Rumani) më 1886...
Lexim të këndshëm!
Koha s'vjen pas teje, ti hiq pas kohese!
Naim Frasheri
Naim Frasheri
Grua e aftë nuk është ajo e cila mbytet duke punuar pa menduar, por ajo e cila mendon si të mos mbytet duke punuar shumë.
Kur ndonjë femër blen këmishë mashkulli, atëherë është e dashuruar, kur e hekurosë atë, atëherë është e martuar. Nëse edhe këndon duke hekurosur, atëherë është edhe njëra dhe tjetra.
Disa meshkuj shtiren se i urrejnë femrat...Nganjëherë u ngjanjë fëmijëve të cilët i gjuajnë me gurë gjërat që nuk mund t´i prekin.
Gratë kurrë nuk mund të arrijnë rezultate aq të rëndësishme në jetë si mashkujt, ngase ato nuk kanë pranë vetes bashkëshorten e cila do t´i këshillonte.
Sikur gratë të sundonin botën do të heqeshin të gjitha armët - përveç gjuhës.
Taktika luftarake e femrës është e atillë që edhe kur tërhiqet nga lufta, megjithatë - fiton.
Gruaja për çdonjërin e ka çantën e mbushur plotë lotë.
Jeta e gruas është e zbrazët nëse nuk e plotëson dashuria...
Kur ndonjë femër blen këmishë mashkulli, atëherë është e dashuruar, kur e hekurosë atë, atëherë është e martuar. Nëse edhe këndon duke hekurosur, atëherë është edhe njëra dhe tjetra.
Disa meshkuj shtiren se i urrejnë femrat...Nganjëherë u ngjanjë fëmijëve të cilët i gjuajnë me gurë gjërat që nuk mund t´i prekin.
Gratë kurrë nuk mund të arrijnë rezultate aq të rëndësishme në jetë si mashkujt, ngase ato nuk kanë pranë vetes bashkëshorten e cila do t´i këshillonte.
Sikur gratë të sundonin botën do të heqeshin të gjitha armët - përveç gjuhës.
Taktika luftarake e femrës është e atillë që edhe kur tërhiqet nga lufta, megjithatë - fiton.
Gruaja për çdonjërin e ka çantën e mbushur plotë lotë.
Jeta e gruas është e zbrazët nëse nuk e plotëson dashuria...